Το ορεινό τρέξιμο, απαιτεί καλή σχέση-αίσθηση με το φυσικό περιβάλλον καθώς βρίσκεσαι σε διαρκή αλληλεπίδραση με αυτό. Το βουνό απαιτεί σεβασμό και όπου αυτός λείπει, μπορεί να γίνει επικίνδυνο επιβάλλοντας έτσι, τους δικούς του φυσικούς νόμους. Ανεξάρτητα από την μεθοδολογία προπόνησης που θα ακολουθηθεί από την ομάδα, κοινή προτεραιότητα για όλους πρέπει να είναι η ασφαλής και ποιοτική προπόνηση.
Κυρίως κατά τους χειμερινούς μήνες δεν υπάρχουν περιθώρια για επιλογή ευχάριστων διαδρομών που δεν εμπνέουν ασφάλεια. Κατά τις μεγάλες χιλιομετρικές προπονήσεις είναι πολύ σημαντικά τα παρακάτω:
- Η προεπιλεγμένη διαδρομή να είναι γνωστή σε όλους τους συμμετέχοντες με επισήμανση των επικίνδυνων τμημάτων και των σημείων που υπάρχει πηγή με πόσιμο νερό.
- Να περνά αρκετά κοντά και συχνά από δρόμους με συχνή ανθρώπινη παρουσία και αυτοκίνητα ώστε σε περίπτωση ατυχήματος η παροχή βοήθειας να είναι άμεση ή ακόμη και αποχώρηση από το βουνό σε περίπτωση επιδείνωσης του καιρού να γίνει το ταχύτερο δυνατό.
- Απαιτείται πρόσβαση σε δίκτυο κινητής τηλεφωνίας, στο μεγαλύτερο αν όχι σε όλο το τμήμα της διαδρομής για επικοινωνία σε κάθε ενδεχόμενο.
- Η προπόνηση να πραγματοποιείται κοντά σε περιοχή που υπάρχει κέντρο πρώτων βοηθειών ή νοσοκομείο.
- Κάθε συμμετέχων να διαθέτει τον απαιτούμενο εξοπλισμό, αρκετές θερμίδες σε τροφή για την προπόνηση και ένα ατομικό φαρμακείο.
Τέλος οι κανόνες μετακίνησης και το πλάνο προπόνησης πρέπει να ακολουθηθεί από όλους ώστε η προπόνηση να είναι εποικοδομητική για κάθε μέλος της ομάδας. Λόγω της ανομοιογένειας ανάμεσα στους αθλητές-ασκούμενους και τα χαρακτηριστικά του καθενός η ομάδα θα ΄΄απλωθεί΄΄ πάνω στο μονοπάτι και οι αποστάσεις ανάμεσα τους θα μεγαλώσουν. Η διαδρομή θεωρείται ιδανική όταν η επιστροφή γίνεται με αντίστροφη φορά και πάνω στην ίδια διαδρομή που μετακινηθήκαμε αρχικά. Με αυτόν τον τρόπο όλοι θα συναντηθούν με όλους (σίγουρα κατά την επιστροφή) για ενδεχόμενη παροχή βοήθειας και θα αποφευχθεί το φαινόμενο κάποιος να χαθεί στο μονοπάτι.
