Σε κάθε άθλημα ή και αθλητική δραστηριότητα υπάρχει πάντα ένας προτεινόμενος ή υποχρεωτικός, βάσει κανονισμών εξοπλισμός. Σε πολλές δε περιπτώσεις οι συμμετέχοντες, έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν τμήματα «υλικοτεχνικού εξοπλισμού» ανάλογα με τις ανάγκες τους ή για την ιδανικότερη αξιοποίηση των δυνατοτήτων τους.
Το σημαντικότερο κομμάτι του κεφαλαίου «υλικοτεχνικός εξοπλισμός» για τα αθλήματα που περιλαμβάνουν τρέξιμο είναι το αθλητικό παπούτσι που σε ένα μεγάλο βαθμό θα προσδιορίσει την αποφυγή τραυματισμών αλλά και την ορθότερη αξιοποίηση της τεχνικής στους δρόμους.
Ως τρέξιμο ορίζεται η μετατόπιση του ανθρώπινου σώματος με την προϋπόθεση ότι ποτέ και τα δύο πέλματα δεν βρίσκονται ταυτόχρονα στο έδαφος. Αυτή η πρόσκρουση στο έδαφος του πέλματος είναι πολύ σημαντική αλλά και αρκετά διαφορετική σε κάθε άνθρωπο μιας και το ύψος της ποδικής του καμάρας, προσδίδει τη σχετική ελαστικότητα στο κάθε πέλμα κατά τη διάρκεια του τρεξίματος. Αυτόματα το ύψος της, προσδιορίζει τον τρόπο απορρόφησης κραδασμών αλλά και την άσκηση προωθητικής δύναμης στο κάθε έδαφος.
Δεδομένου λοιπόν του ύψους της ποδικής καμάρας σε κάθε ξεχωριστό πέλμα θα πρέπει να γίνει και η επιλογή του ευνοϊκότερου παπουτσιού. Εδώ έχουμε τρείς πολύ μεγάλες κατηγορίες πελμάτων, που ανάλογα με τα ανατομικά του χαρακτηριστικά θα πρέπει να κατατάξουμε τον κάθε ασκούμενο και σύμφωνα με αυτή να οδηγηθεί στην επιλογή του επόμενου παπουτσιού.
Στην πρώτη κατηγορία έχουμε το πέλμα με χαμηλή ποδική καμάρα, όπου μεγάλη επιφάνεια του πέλματος έρχεται σε επαφή με το έδαφος (overpronation) σε τέτοιο βαθμό που ενδέχεται να παρατηρηθεί και έσω στροφή του αστραγάλου. Σε αυτό το ενδεχόμενο, παπούτσια σταθερότητας (stability shoes) συστήνονται ώστε να περιοριστεί η στροφή της ποδοκνημικής και να σταθεροποιηθεί το πάτημα.
Η επόμενη κατηγορία πέλματος είναι αυτά με ψηλή ποδική καμάρα. Σε αυτό τον τύπο πέλματος μπορεί μεν να ελαχιστοποιείται η επαφή της πτέρνας με το έδαφος και να προσδίδει αυξημένη ελαστικότητα στο τρέξιμο, στον αντίποδα όμως μπορεί να επιβαρύνει την εξωτερική επιφάνεια με μεγάλο φορτίο κατά την προσγείωση. Εδώ, συστήνονται παπούτσια με καλή απορρόφηση κραδασμών (cushioning) ή παπούτσια με φυσικό πάτημα (neutral).
Στην τρίτη και τελευταία κατηγορία ανήκουν πέλματα με κανονική ποδική καμάρα και ισόρροπη σχέση επαφής μεταταρσίων-πτέρνας με το έδαφος. Εδώ η χρήση παπουτσιού χωρίς εσωτερική ή εξωτερική ενίσχυση είναι τα πιο ενδεδειγμένη καθώς δεν χρειάζεται κάποια επιπλέον υποστήριξη και παπούτσια με φυσιολογικό πάτημα θα πρέπει να προτιμηθούν.
Στο άκρο πόδι καταλήγουνε όλοι οι κραδασμοί του βάρους μας και εξίσου εκεί εφαρμόζονται οι δυνάμεις προώθησης του σώματός μας. Ένα σημείο που αν βιομηχανικά δεν παράγει και απορροφά ισχύ ομόρροπα, σίγουρα είναι ικανό να προξενήσει τραυματισμούς από τα πέλματα μέχρι τα ισχία και την οσφυϊκή μοίρα του ασκούμενου.
